بدون شک شما از داده های موجود در ابر یا چیزی که در ابر کار می‌کند شنیده‌اید اما در واقع به چه معنی است؟ اگر به فناوری های اینترنتی کاملاً آگاه نیستید یا تازه وارد اینترنت اشیا (IoT) شده‌اید ممکن است همه چیز به نظر بسیار مبهم رسد.
یک تاریخچه مختصر در مورد فضای ابری
در دهه 1970 در اکثر کسب و کار ها از سیستم های رایانه‌ای بزرگ و اصلی استفاده می‌کردند. این سیستم ها بسیار بزرگ و گران بودند، بنابراین از نظر مالی برای مشاغلی که نیاز به قدرت محاسباتی داشتند، هزینه زیادی در برداشت و فقط متعلق به شرکت های بزرگ، سازمان های دولتی و دانشگاه ها بودند.
فناوری ریزپردازنده باعث کاهش چشمگیر اندازه و هزینه شد و منجر به ظهور رایانه شخصی در دهه 1980 شد. با گسترش ارتباطات پر سرعت، این روند برعکس شده است و کسب و کارها قدرت محاسباتی را از سازمان های دیگر اجاره می گیرند اما چرا اینطور است؟
به جای خرید سخت افزار گران قیمت برای ذخیره سازی و پردازش داخلی، آن را به راحتی در ابر انجام می دهند. ابر یک شبکه بزرگ و بهم پیوسته از سرورهای قدرتمند است که خدمات را برای مشاغل و افراد انجام می دهد.
بزرگ ترین ارائه دهندگان فضای ابری در ایالات متحده آمریکا، آمازون ، گوگل و مایکروسافت هستند که مزارع سرور بزرگی دارند و بخشی از سرویس های ابری خود را به دیگران اجاره می دهند.
برای مشاغلی که نیازهای متغیر دارند (بیشتر اوقات به محاسبات زیادی احتیاج ندارند اما زمان هایی ممکن است به مقدار زیادی محاسبه احتیاج داشته باشند) ، اینکار مقرون به صرفه است زیرا آنها به راحتی می‌توانند در حد نیاز پرداخت کنند.
وقتی صحبت از مردم می‌شود ما همیشه از این سرویس های ابری استفاده می کنیم. ممکن است فایل های خود را به جای رایانه شخصی در Google Drive ذخیره کنید. البته گوگل درایو از خدمات ابری Google استفاده می کند.
یا ممکن است به جای بارگیری آهنگ ها در رایانه یا تلفن خود، به آهنگ های موجود در Spotify گوش دهید. Spotify از خدمات ابری آمازون استفاده می کند.
به طور کلی چیزی که در ابر اتفاق می افتد، هر فعالیتی است که به جای اتصال به خود دستگاه انجام می شود.
اینترنت اشیا (IoT) و فضای ابری
از آنجا که فعالیت هایی نظیر ذخیره سازی و پردازش داده ها بیشتر در دستگاه انجام می شود نه در ابر، این امر پیامدهای قابل توجهی برای IoT دارد.
بسیاری از سیستم های IoT برای جمع آوری داده ها از تعداد زیادی سنسور استفاده می کنند و تصمیمات هوشمندی را اتخاذ می کنند. استفاده از ابر برای جمع آوری داده ها و ترسیم بینش از آن داده ها حائز اهمیت است. به عنوان مثال یک شرکت کشاورزی هوشمند می تواند حسگر رطوبت خاک را از کانزاس و کلرادو پس از کاشت همان دانه ها مقایسه کند. بدون ابر مقایسه داده ها در مناطق وسیع تر بسیار دشوار است.
همچنین استفاده از ابر امکان مقیاس پذیری بالا را فراهم می‌آورد. وقتی صدها، هزاران یا حتی میلیون ها سنسور دارید، قرار دادن مقادیر زیادی از قدرت محاسباتی روی هر سنسور بسیار گران و پرانرژی است. در عوض، داده‌ها را می‌توان از طریق همه این سنسور ها به ابر منتقل کرد و در آنجا به طور کلی پردازش کرد.
مغز سیستم IoT در ابر قرار دارد. سنسور ها و دستگاه ها داده ها را جمع می کنند و اقدامات را انجام می دهند اما پردازش / فرماندهی و تجزیه و تحلیل به طور معمول در ابر اتفاق می افتد.
بنابراین آیا Cloud برای اینترنت اشیا (IoT) لازم است؟
از نظر فنی پاسخ خیر است. پردازش و فرمان داده ها می‌تواند به صورت محلی و نه در ابر از طریق اتصال اینترنتی انجام شود که معروف به “محاسبات مه” یا “محاسبات لبه” است.
با این حال استفاده از ابر برای بسیاری از برنامه های IoT مزایای قابل توجهی وجود دارد. عدم استفاده از ابر در صنایع باعث افزایش چشمگیر هزینه ها می‌شود.
آیا Cloud برای IoT مطلوب است؟
تاکنون فقط در مورد مزایای استفاده از ابر در IoT بحث کرده‌ایم. اجازه دهید خلاصه آنها را قبل از بررسی معایب عنوان کنیم:
- کاهش هزینه ها، هم به صورت پیش فرض و هم زیر ساخت ها
- مورد نیاز برای ذخیره سازی / محاسبات
- مقیاس پذیری بالا و در دسترس بودن سیستم
- افزایش طول عمر سنسور ها / دستگاه های باطری
- امکان جمع آوری مقدار زیادی از داده‌ها
- هر چیزی با اتصال به اینترنت می‌تواند “هوشمند” شود.
با این حال نگرانی های مشروع در مورد استفاده از ابر وجود دارد که عبارتند از:
- مالکیت داده‌ها؛ هنگامی که داده ها را در سرویس ابری یک شرکت ذخیره می‌کنید ، اطلاعات خود را در اختیار یک سیستم ثابت قرار داده‌اید. این می تواند برای برنامه های IoT که شامل داده های شخصی نظیر مراقبت های بهداشتی یا خانه های هوشمند است، بسیار مهم باشد.
- خرابی‌های احتمالی؛ اگر اتصال قطع شود یا سرویس Cloud خراب شود، برنامه IoT کار نخواهد کرد. عدم کارایی کوتاه مدت ممکن است برای برخی کاربردهای IoT نظیر کشاورزی هوشمند مسئله بزرگی نباشد اما می تواند برای سایرین ویران کننده باشد.
- تأخیر؛ برای ارسال اطلاعات به ابر و دستورات بازگشت به دستگاه زمان مهم و حیاتی است. در برخی از برنامه های IoT ، این میلی ثانیه ها می توانند برای سلامت و ایمنی بسیار مهم باشند. یک مثال خوب وسایل نقلیه خودران است. اگر تصادف قریب الوقوع باشد، شما نمی توانید منتظر بمانید تا ماشین با سرویس ابری صحبت کند سپس پس از دریافت نتیجه از جاده تغییر مسیر دهد.
بنابراین وقتی می پرسیم ابر داده آیا برای IoT مطلوب است یا نه امری کاملاً نسبی است و بستگی دارد.
اینترنت اشیا یک حوزه گسترده است و انواع مختلفی از برنامه های کاربردی را شامل می‌شود. هیچ راه کاری با تناسب صد در صد وجود ندارد، بنابراین شرکت های IoT هنگام تصمیم گیری در مورد اینکه آیا ابر برای آنها مناسب است یا نه، باید به برنامه خاص خود توجه کنند.
مطالب پیشنهادی